Saz Yolu Üslubu

Kanuni Sultan Süleyman dönemine denk gelen 16. yy.' ın yarısından sonra saray nakkaşhanesinde serbest, hayali, değişik bir üslup ortaya çıkıp resim sanatında

devamlılığını sürdürmüştür. Saz yolu üslubunda Osmanlı resim sanatı Timur ve

Türkmen dönemlerine ait resimlerle benzerlik göstersede motiflerde yeniden bir

üsluplaştırılmaya gidildiği görülmektedir.

"Saz üslubu ilk kez seramikte değil, İran'da bir çizim biçimi olarak ortaya çıkmıştı ve bu üslubun Osmanlı sarayındaki önde gelen temsilcisi, 932/1426 yılından, ölüm tarihi olarak düşünülen 1556'ya kadar, Cemaat-ı Nakkaşan'ın başında bulunan Şahkulu olmuştu."

"Saz" sözcüğü 14. yüzyıl Dede Korkut efsanesinde bir ormanla ilgili olarak kullanılır. Bu, Şahkulu'nun İran'dan getirip Osmanlı sanatına tanıttığı fazla büyümüş yaprak bolluğuna uygun bir tanımdır

"Son zamanlarda batılı sanat tarihçileri "saz" kelimesinin nakkaşların kullandığı saz kalemden geldiğini iddia etmişlerdir. Bu saz kalemlerin serbest, içten geldiği gibi, ustaca fırça darbelerinden olu şan resim tarzına da saz üslubu demişlerdir."

"Gerek Çini, Kalemişi, Taş işçiliği gibi mimariye bağlı bezemelerde, gerek kitap resmi, cilt, kumaş, halı sanatları ve diğer küçük sanatlarda yaygın uygulama alanı bulmuş olan saz üslubu, 16. yüzyıl ortalarından 17. yüzyıl ortalarına değin geçerliğini korumuş, 18. yüzyılda da Lake işçiliğinde yeniden yorumlanmışt ır."

Saz yolu üslubunda 16. yy.' ın ikinci yarısında Kanuni Sultan Süleyman döneminin önemli nakkaşları olarak Şah kulu, Veli Can, ve Kara Memi sayılabilirler.